Με τον όρο "συγγενής ανωμαλία" εννοούμε το αποτέλεσμα κάποιας διαμαρτίας στη διάπλαση του εμβρύου, η οποία μπορεί να συμβεί από την 6η ημέρα μέχρι και το τέλος του 7ου μήνα της κύησης.

Αιτιολογικά μπορεί να οφείλονται είτε σε χρωμοσωμικές διαταραχές, σε γενετικούς, περιβαλλοντικούς ή άλλους παράγοντες είτε να αποτελούν τυχαία συμβάντα κατά την ενδομήτρια ζωή.

Διακρίνονται σε:

Μορφογενετικές Ανεπάρκειες: πρόκειται για αποτυχία πλήρους διάπλασης ενός οργάνου. Στην ομάδα αυτή ανήκουν οι διάφορες αγενεσίες, οι υποπλασίες, οι συνδακτυλίες, οι σχιστίες κ.ά

Αθροιστικές Δυσμορφίες: χαρακτηρίζονται από υπεράριθμους ιστούς, π.χ πολυδακτυλίες

Αμαρτώματα: ο όρος αυτός χρησιμοποιείται για μια ομάδα βλαβών που βρίσκονται στο όριο της πραγματικής νεοπλασίας, π.χ. σπίλοι, αιμαγγειώματα κ.ά.

Ο προγεννητικός έλεγχος του εμβρύου σε γονείς υψηλού κινδύνου είναι προϋπόθεση για την έγκαιρη διάγνωση των συγγενών ανωμαλιών. Οι δυνατότητες αντιμετώπισής τους χειρουργικά, καθώς και οι επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής, καθορίζονται από ομάδα ειδικών ιατρών, στην οποία

συμμετέχει και ο Πλαστικός Χειρουργός. Σε σοβαρές και ανίατες περιπτώσεις, η διακοπή της κύησης είναι η μόνη διέξοδος.

Ο ρόλος του Πλαστικού Χειρουργού, στην αντιμετώπιση τους, είναι πολύ σημαντικός, αφού καλείται να δώσει λύση σε δύσκολες περιπτώσεις και να προσφέρει ένα καλό αποτέλεσμα, τόσο λειτουργικό, όσο και αισθητικό.

Οι συγγενείς ανωμαλίες συνιστούν ένα μεγάλο, κεφάλαιο στην Πλαστική Επανορθωτική Χειρουργική.