Η αντίδραση του ζώντος οργανισμού στο τραύμα, έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία νεόπλαστου ιστού, που ονομάζεται ουλή, η εξέλιξη και η συμπεριφορά της οποίας, δεν είναι πάντοτε η αναμενόμενη.

Ως ΄΄ φυσιολογική ΄΄ θεωρείται η ουλή, η οποία μετά από χρονικό διάστημα 6-12 μηνών περίπου, είναι ασυμπτωματική, μαλακή, επίπεδη, και με απόχρωση που προσομοιάζει με αυτήν που έχει το γύρω δέρμα.

Κάθε απόκλιση από αυτά τα χαρακτηριστικά, μειώνει την ποιότητα της ουλής.

Η υπερτροφική ουλή, το χηλοειδές και η ρίκνωση είναι ουλές κακής ποιότητας, τόσο από πλευράς εμφάνισης, όσο και από πλευράς λειτουργίας. Η αιτία δημιουργίας των υπερτροφικών ουλών και των χηλοειδών, παρά την εκτεταμένη και συνεχή έρευνα, είναι, γενικά, άγνωστη. Ωστόσο, είναι βέβαιο, ότι σημαντικός παράγοντας που οδηγεί στην ανάπτυξη μιας ουλής, είναι η τάση που υπάρχει ή αναπτύσσεται στο δέρμα.

Τα κλινικά χαρακτηριστικά της υπερτροφικής ουλής είναι η ερυθρότητα , η σκληρία, η υπέγερση, η ύπαρξη συμπτωμάτων όπως ο κνησμός, το αίσθημα καύσου, ο πόνος. Το χηλοειδές, είναι υπερτροφική ουλή, που ξεπερνά τα όρια του αρχικού τραύματος και δεν δείχνει σημεία υποχώρησης.

Ξεχωριστή οντότητα αποτελούν οι ρικνωτικές ουλές. Με τον όρο ΄΄ ρίκνωση της ουλής ΄΄, εννοούμε τη σχετική βράχυνση της ουλής και την αδυναμία του νεόπλαστου ιστού να έχει κινητικότητα τέτοια, που να ανταποκρίνεται στις φυσιολογικές κινήσεις των διαφόρων μερών του σώματος.

Θεραπευτικά, η εξαφάνιση των ουλών δεν είναι εφικτή με τις υπάρχουσες γνώσεις. Η βελτίωση της ποιότητας τους, ωστόσο, τόσο λειτουργικά όσο και αισθητικά μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους.

Φαρμακευτικά σκευάσματα  (κορτιζόνη) για ενέσεις μέσα στην ουλώδη μάζα, σιλικόνη υπό μορφή γέλης για μαλάξεις ή μεμβράνες σιλικόνης που εφαρμόζονται στις ουλές, Μηχανικά μέσα που ασκούν πίεση ή έλξη (φυσιοθεραπεία, κινησιοθεραπεία , ελαστικά ενδύματα), το Laser και τέλος η Χειρουργική θεραπεία, με τις διάφορες τεχνικές που έχει εξελίξει η Πλαστική Επανορθωτική Χειρουργική, αποτελούν τα βασικά εργαλεία αντιμετώπισης.